Thema: Duitsers & Duitsland nu
Hier treft u de verhalen met als thema Duitsers & Duitsland nu
Kies ander thema:
Craanen, Rolf, geboren in 1944 vertelt een Goede Duitsers verhaal:
Mijn moeder heeft me later verteld dat het voor haar in de oorlog ook een heel moeilijke tijd was. Want als ze de deur open deed en die soldaten met wapens stapten naar binnen op zoek naar m’n vader, was ze heel bang. Was het een goede Duitser of een verkeerde? Die jonkies pikten niets en schoten er eerst op los, voordat ze een vraag stelden en de ouderen wilden de oorlog ook niet en hadden begrip voor een bepaalde situatie.
Craanen, Rolf, geboren in 1944 vertelt een Duitsers & Duitsland nu verhaal:
Hoften, Hannie van, geboren in 1930 vertelt een Hongersnood en hongertochten verhaal:
Ik mocht één keer in de week een liter melk halen bij een boer richting Soest. Dan had ik een bepaald pannetje of een pot en ging ik op de fiets daarheen. Dan ging je in Amersfoort zo langs wat nu de dierentuin is en aan de overkant van die dierentuin had je een paar villa’s. Die staan er nog. Daar zaten Duitsers in en die hadden een wachtpost aan de stoeprand, aan de fietspadrand. Ik weet nog dat ik altijd zat te rillen om daar langs te komen. Ik vond het een rot opdracht dat ik dat elke week moest doen. Mijn broertje was te klein en mijn moeder had wel wat anders te doen. Dus dat was altijd een vervelende klus: 1 liter melk halen elke week in Soest. Afijn, dan hadden we weer wat.
Hoften, Hannie van, geboren in 1930 vertelt een Duitsers & Duitsland nu verhaal:
Jong, Tommie de, geboren in 1933 vertelt een Jodenvervolging & misdaden verhaal:
De vrouwen van onze groep werden gewoon als werksters gebruikt en de kinderen moesten ook meehelpen, want we werden beschouwd als een stelletje luie Joden. Dat werd ons steeds naar het hoofd geslingerd. We moesten voor de moffen werken, hun barakken schoonhouden en dat soort dingen.
Jong, Tommie de, geboren in 1933 vertelt een Duitsers & Duitsland nu verhaal:
Loewe, Brunhilde, geboren in 1942 vertelt een Duitse verhalen verhaal:
Boppard werd zwaar gebombardeerd. Als er later vuurwerk werd afgestoken, huilde ik vreselijk. Niemand wist waarom, maar het was zo. Ik schrok in elkaar bij elke knal. Pas veel later realiseerde ik me dat de knallen van het vuurwerk me deden denken aan de knallen van de bombardementen over Boppard. Dan vluchtten we altijd naar de kelder. Rennen, vliegen, je voelde het van binnen. En dan vlogen we met z’n allen de kelder in. Dus het huilen om de knallen van het vuurwerk is eigenlijk om de knallen van de bombardementen.
Loewe, Brunhilde, geboren in 1942 vertelt een Duitsers & Duitsland nu verhaal:
