Ik ben Gerard Adolf Monkhorst. Ik ben geboren in 1933. Dat was het jaar dat veel Nederlanders duidelijk werd dat er onder leiding van Hitler iets bijzonders gebeurde in Duitsland. Mijn vader, die altijd zeer onder de indruk was van grote figuren in de geschiedenis zoals bijv. Napoleon, was dat ook van Adolf Hitler. Daarom heeft hij mij, tot mijn grote spijt, bij mijn geboorte zowel de familienaam Gerard als de naam Adolf meegegeven. En daar zit ik nu nog mee.

We woonden op de Leusderweg, net tegenover het concentratiekamp. Dat concentratiekamp was, denk ik, een meter of tien van ons huis af en we keken volop op het twee meter hoge prikkeldraad daaromheen. We konden dan niet het concentratiekamp zien, maar wel het kamp ervoor, waar de Duitse militairen en Nederlandse SS gelegerd waren.

In het begin merkten we niet zo veel van dat kamp. Voor ons werd pas duidelijk dat er verschrikkelijke dingen gebeurden toen de Duitsers een grote groep Russische krijgsgevangenen als propagandamateriaal door de stad naar het kamp dreven.

Het was eind september 1941, we stonden met de hele familie aan het hek en die gevangenen liepen onder dwang van de Duitsers zo vanuit de Leusderweg de Laan 1914 op. Ze zagen er ontzettend slecht uit, ze liepen wankel, droegen haveloze kleding. Ik weet nog dat we probeerden om ze appels en brood te geven, maar dat leverde mij een klap van een van de Duitse soldaten op, ik moest terug de stoep op.

Die dag dat die Russische krijgsgevangenen bij ons voorbij kwamen, was mijn vader vreselijk boos. Mijn moeder moest ‘m gewoon zeggen rustig aan te doen, want hij maakte zich ontzettend kwaad. Hij had toen allang ingezien dat Hitler niet de figuur was waar hij in het begin een zekere bewondering voor had gehad. Voor ons is het kamp toen als concentratiekamp gaan leven.

(foto midden 1942, 25 jarig dienstjubileum bij de politie. Foto onder ouders Monkhorst 1945)