Ik ben Ed Kamp, ik ben in 1935 geboren in Arnhem. In de oorlog kende iedereen mij als Eddy Kramer. Dat kwam omdat mijn vader in de Joodse Raad zat, waardoor Kamp een bekende Joodse naam was in Arnhem. Ik was 5 jaar toen de oorlog uitbrak en omdat we joods waren, mochten we al snel niet meer op een gewone school blijven zitten. Het was denk ik 1942 toen mijn zusje en ik naar een joodse school moesten. Die was in de binnenstad van Arnhem. ’t Was een heel eind fietsen; heen was geen probleem omdat dat bergaf was, maar terug ging het berg op, en dat was wel een probleem.

We woonden toen de oorlog uitbrak in een groot huis boven aan de berg. Daar werden we uitgezet door de Duitsers en toen zijn we verhuisd naar een ander huis. Daarna kwam de Joodse school en toen moesten we weer ons huis uit. We gingen toen naar Schaarsbergen, naar een wit huis, midden in de bossen. Vandaar uit zijn we ondergedoken. Het eerste adres vond ik niet leuk, ik vond haar niet leuk. Ik kreeg karnemelkspap en dat vond ik heel vies. Ik weet niet meer waarom ik daar weg ging, maar toen kwam ik bij een mevrouw in Velp.

Daar ging het echt hartstikke fout, want ik speelde op straat en vertelde daar dat ik een Joods jongetje was. Dat was niet zo pienter dus. Daar werd ik verraden, dat weet ik ook nog: ik sliep, werd uit m’n bed gehaald, aangekleed en als de wiedeweerga de achterdeur uit. Op dat moment kwamen door de voordeur agenten binnen. Ik denk dat het Nederlanders waren, want ik hoorde ze zeggen dat ze een Joods zwijntje kwamen halen. Een Joods varken, daar bedoelden ze mij mee, maar ik ontsnapte dus door de achterdeur. Ik weet niet meer precies waar ik toen naartoe ging, er zijn zoveel adressen geweest. M’n laatste adres weet ik nog wel heel goed, dat was in Amersfoort. Bij de familie Brester en daar heb ik het verschrikkelijk fijn gehad. Dat was een heel warm gezin.