Ik ben Eddy Goudswaard en ik ben in mei 1927 geboren in Amersfoort. Ik heb een tweelingbroer Rudy en een 7 jaar oudere zus Hetty. We woonden op de Anna Paulownalaan en ik was bijna 13 toen de Duitsers ons land binnenvielen. We maakten dat heel bewust mee, omdat onze vader heel erg geïnteresseerd was in de ontwikkelingen in Duitsland en ons ook vertelde over de oorlogsdreiging. Als kind sta je daar niet zo bij stil, maar je begreep die dreiging wel.

Toen de oorlog begon, waren we gewoon thuis. Omdat Amersfoort helemaal leeg moest, heeft onze vader ons met de auto naar familie in Alphen aan de Rijn gebracht. Dat kon, omdat hij een adviesbureau op het gebied van warmtetechniek had en nog vlak voor de oorlog bezig was met een belangrijk militair werk in de buurt van Amsterdam. Daardoor had hij verlof om met z’n auto door het land te rijden en daar heeft hij toen met de evacuatie handig gebruik van gemaakt; de meeste andere Amersfoorters moesten met de trein de stad verlaten. Toen iedereen weer terug mocht naar de stad, zijn wij teruggereden, zelfs af en toe met de auto tussen de troepen en de paarden van de Duitsers door. We zijn onderweg natuurlijk wel een paar keer aangehouden, maar omdat de Duitsers erg van de ‘Ausweis’ zijn en mijn vader die kon tonen, mochten we gewoon doorrijden. Als kind vonden wij dat eigenlijk wel heel leuk!

We woonden in een mooi groot huis met een grote zolder en gangen die je eigenlijk maar moeilijk kon bereiken. Daar hadden onze ouders allerlei thee verstopt, die ze later hebben kunnen ruilen voor brood en ander eten. Dat deden ze via een vrouwtje uit Woudenberg, die daar een bescheiden vergoeding voor vroeg. Zij droeg een heel lange rok, waar ze van alles onder verstopte en hoewel ze vaak voor controle is aangehouden, is ze nooit betrapt, want de Duitsers durfden niet onder haar rok te kijken. Zo kwam ze bij ons thee halen en later de geruilde etenswaren brengen. Mijn broer Rudy en ik zijn ook nog wel op ons fietsje gaan schooien bij de boeren in de omgeving. We gaven thee en dan kregen we flessen melk en dat soort dingen terug. Zo zijn we een groot deel van de oorlog toch redelijk doorgekomen, maar de laatste jaren hebben we toch wel min of meer honger geleden.