Ik ben Fokko Dettmer. In 1945 ben ik geboren als Fokko Lüscher, dat was de achternaam van mijn moeder. In 1957 is mijn moeder getrouwd met mijn stiefvader en sindsdien heet ik Fokko Dettmer. De naam van mijn echte vader, Van der Neut, heb ik nooit gedragen. Willem van der Neut was kampbewaarder in Kamp Amersfoort en hij is na de oorlog veroordeeld tot de doodstraf. Dat is een paar jaar later omgezet naar levenslang, maar hij heeft maar tot 1952 in de Koepelgevangenis in Breda gezeten. Toen is hij samen met zes anderen ontsnapt. Sindsdien heb ik geen contact meer met hem gehad. Voor die tijd heb ik hem wel vele malen bezocht, onder andere in de gevangenis in Scheveningen en in Breda.

De naam Van der Neut heeft me m’n leven lang achtervolgd. Want ook al heet ik sinds m’n 12^e Fokko Dettmer, de naam Van der Neut hoeft maar ergens te vallen en dan schiet er een lichtflits door me heen. Zoiets draag je je leven lang mee, want ik blijft ‘de zoon van…..’.

Mijn moeder werkte op de administratie van Kamp Amersfoort en daar zullen ze elkaar ook wel hebben leren kennen. Mijn moeder heeft op haar sterfbed gezegd dat Willem van der Neut de enige man in haar leven is geweest waar ze van gehouden heeft. Verder heeft ze nooit ergens over willen praten, ze wilde niet achterom kijken. Er werd thuis ook nooit gesproken over de oorlog, dat hebben ze altijd verzwegen.

Mijn moeder kwam uit Soest en ze was een vrolijke, altijd opgeruimde vrouw. We woonden tot m’n 12^e jaar bij mijn opa op de Soesterbergsestraat; oma was al overleden en hij was ook alleen. Mijn grootvader was zadelmaker en stoffeerder en in de tijd van de oorlog moest er toch geld verdiend worden. Zo is hij in contact gekomen met de Duitsers, hij maakte tuigen en zadels voor ze. Maar hij heeft niet met de Duitsers geheuld of zo, hij heeft er gewoon de kost mee verdiend.

(beide krantenartikelen uit 1952 en 1953 kunnen, door erop te klikken, vergoot bekeken worden)