BIOGRAFIE
Ik ben Rolf Craanen en ik ben aan het einde van 1944 geboren in Amersfoort. Mijn vader was Nederlander, mijn moeder was Duitse en ze zijn in het begin van de oorlog getrouwd. Mijn moeder was toen al zo’n jaar of drie in Nederland. Zij was naar Nederland gekomen om hier bij mensen in de huishouding te werken.
Mijn vader was marktkoopman. Hij deed samen met een vriend in ondergoed en aanverwante artikelen en daarmee stonden ze twee dagen per week samen handel te drijven op de Amersfoortse markt. Hij heeft ook gewerkt bij de chloorfabriek op het Smalle Pad en daar heeft hij een litteken op z’n hele arm gekregen, waardoor hij bijna de hele oorlogstijd in het gips heeft gezeten en niet naar Duitsland hoefde. Dat heeft hij gebruikt om in de buurt te helpen met voedsel, kolen, hout. Alles werd gesloopt en gedaan en zo heeft hij heel veel kunnen betekenen voor de mensen. Maar ondanks dat hij was afgekeurd voor werk in Duitsland, hadden we regelmatig een Duitse inval. Dan liepen die soldaten rond met een lijstje met namen van mensen die ze niet konden vinden. Maar ze hebben hem gelukkig nooit te pakken gekregen, want dan was hij in Nederland ingezet.
We woonden aan de Soesterweg, vlakbij het spoor en in dat laatste oorlogsjaar was het daar heel gevaarlijk omdat de Canadezen volop bombardeerden om het spoor plat te leggen. Ik heb er wat traumaatjes aan over gehouden. Zo ben ik bang geworden voor lawaai dat ik niet kan traceren of herleiden; ik ben een paar jaar geleden nog huilend naar m’n bejaarde benedenbuurvrouw gerend omdat de ramen van onze flat eruit gefreesd werden en ik doodsbang was van dat geluid. Ik denk dat ‘t komt uit de bombardementen, het luchtalarm en de paniek bij de mensen om je heen.
Na de oorlog ben ik tot ongeveer m’n 14e jaar erg gepest vanwege m’n Duitse moeder. Ik werd uitgescholden. Mof – dat woord heeft me altijd veel pijn gedaan. Dus hield ik me afzijdig en sloot ik me op in m’n kamer. Toen ik een jaar of 12/13 was, ging ik ’t m’n moeder verwijten. Kregen we wrijving, luisterde ik niet meer naar haar, deed ik niet meer wat ze wilde. Dat hebben we later gelukkig wél goed gemaakt.
Foto’s – Boven: Rolf Craanen (links) 1947; Midden: achterzijde Soesterweg na bombardement op het spoor 1944; Onder: 1951 met zus Elza
Craanen, Rolf, geboren in 1944 vertelt een verhaal:
Mijn moeder heeft me later verteld dat het voor haar in de oorlog ook een heel moeilijke tijd was. Want als ze de deur open deed en die soldaten met wapens stapten naar binnen op zoek naar m’n vader, was ze heel bang. Was het een goede Duitser of een verkeerde? Die jonkies pikten niets en schoten er eerst op los, voordat ze een vraag stelden en de ouderen wilden de oorlog ook niet en hadden begrip voor een bepaalde situatie.
Craanen, Rolf, geboren in 1944 vertelt een verhaal:
